در حالی که واکنشهای نفرتانگیز به ایرانفروشی خامنهای ادامه دارد، محمد جواد ظریف در توئیتی اعلام کرد: «هدف، سریعاً نهایی کردن رفع تحریمها و اقدامات هستهیی، از طریق طراحی مسیر رفع تمام تحریمها، و پس از آن توقف تدابیر جبرانی از سوی ایران است. ایران و ایالات متحده دیداری نخواهند داشت؛ غیرضروری است» (انتخاب. ۱۳فروردین ۱۴۰۰).
«سریعا نهایی کردن رفع تحریمها» یک عبارت فریبنده برای لاپوشانی تنازل ملا اتمی از مواضع پیشین است. خامنهای در سال۹۷ گفته بود:
«جمهوری اسلامی هر وقت به آن اقتداری برسد که فشار و هوچیگری آمریکا رویش تأثیری نگذارد، میتواند با آمریکا مذاکره کند. امروز چنین چیزی نیست. بنابراین امام مذاکره با آمریکا را ممنوع کرد و من هم ممنوع میکنم» (ایسنا. ۲۲مرداد۹۷).
خامنهای همچنین روی اشتباه خود برای دادن اجازهی برجام انگشت گذاشت و گفت ضرر کرده است.
خلیفهی بیاعتبار ارتجاع، علاوه بر این در سال۹۹ اعلام کرد:
«میگویند آمریکا به برجام برگردد یا برنگردد، ما هیچ اصرار و عجلهای نداریم که آمریکا به برجام بازگردد. مسالهی ما برگشتن یا برنگشتن آمریکا نیست. مطالبهی منطقی و عقلانی ما رفع تحریمهاست» (دنیای اقتصاد. ۱۹دی۹۹).
بنابراین نظام آخوندی بر اساس گفتههای خودش فاقد «اقتدار»! است و تحت تأثیر طرف مقابل قرار میگیرد تا زمانی که این اقتدار را کسب نکرده باشد، در هر مذاکرهی مفروض بازنده و ضررکننده است. او یک سال پیش از قیام آبان۹۸ این حرف را زده است. اکنون در سال۱۴۰۰ هستیم؛ سالی که حاکمیت آخوندی برای ممانعت از سقوط شتابان به چین و ماچین دخیل بسته و قبول کرده مملکت را برای ۲۵سال به آنها بفروشد تا کیاننگهدار او باشند.
ضمن اینکه خامنهای گفت عجلهای برای بازگشت آمریکا به برجام ندارد.
حال ببینیم در روی زمین اوضاع از چه قرار است.
محمدجواد ظریف، لولهکش حرفهیی نظام میگوید که تمام شد و توافق کردیم. هدف ما رفع سریع تحریمهاست!
او تا اینجا چند تا از فرمایشهای «حضرت آقا»! و مرز سرخهای «عمود خیمهی نظام»! را نقض کرده است:
۱ـ وزیر خارجهی امضا کنندهی قرارداد اسارتبار و خائنانه با چین، برای بازگشت آمریکا به برجام خیلی عجله دارد ولی خامنهای گفت چنین عجلهای ندارد. یا «حضرت آقا»! شکر زیادی خورده و موضوع عجله نداشتن را دجالگرانه پیش کشیده تا با سیلی صورت خود را سرخ نگهدارد یا موضوع «عجله»! واقعی است و اگر نظام نجنبد کلاهش پس معرکه است.
۲ـ موضوع مذاکره نکردن و خط قرمزی که خامنهای مشخص کرده بود چه شد؟! مگر قرار نبود که تحریمها همه لغو شود و اگر راستیآزمایی شد! خامنهای شاید و ممکن است که اجازهی برگشت به تعهدات برجام را بدهد! چه عاملی باعث شده است که از این سیاست کوتاه بیاید؟!
«آن طرفی که حق دارد برای ادامه برجام شرط معین کند ایران است... و این شرط را هم گذاشتیم و گفتیم و هیچکس هم از آن عدول نخواهد کرد؛ و آن این است که اگر میخواهند ایران به تعهدات برجامی برگردد، باید آمریکا تحریمها را کلاً لغو بکند؛ آن هم نه به زبان و روی کاغذ که به او بگوید لغو کردیم؛ نه، بایستی در عمل تحریمها را لغو کنند، و ما راستیآزمایی کنیم و احساس کنیم که درست تحریمها لغو شده، آن وقت ما هم به این تعهدات برجامی برمیگردیم؛ این سیاست قطعی جمهوری اسلامی اتفاق است و مورد اتفاق مسئولان کشور هم هست و از این سیاست برنخواهیم گشت» (اینستاگرام خامنهای. ۱اسفند۹۹).
رضا نصیری، یک حقوقدان بینالمللی نظام از این ماهیت این عجله «عجله» رمزگشایی میکند:
«بایدن در آمریکا، با موانع سیاسی قابلملاحظهای روبهرو است. هر چقدر زمان بگذرد و بازگشت طرفین به برجام به تعویق بیفتد، این موانع مستحکمتر و ریشهدارتر خواهند شد» (انتخاب. ۱۴فروردین ۱۴۰۰).
این کارشناس، این مانع را اینگونه توضیح میدهد:
«یکی از عواقب تعلل بیش از حد بایدن، وقوع این احتمال است که کنگره - با همکاری چند نماینده تندروی دموکرات - محتوای برخی فرمانهای تحریمی ترامپ را به «قانون» تبدیل کند و - با قید شروط غیرقابل تحقق برای ایران - عملاً اختیار لغو تحریمها را از دولت بایدن سلب کند».
این اتفاق میتواند کل بحث رفع تحریمها را تحتالشعاع قرار داده یا مذاکره با رژیم را مقید به قوانین کنگره نماید.
مانع مهمتر به پایان رسیدن توافق ۳ماههی رژیم با آژانس بینالمللی انرژی اتمی در مورد پروتکل الحاقی است. این برای فاشیسم دینی از همهچیز مهمتر است.
«در صورتی که این توافق - بدون چشماندازی برای گشایش - منقضی شود، احتمال اجماع گسترده علیه ایران و کلید خوردن مکانیسم احیای تحریمهای ایران در شورای امنیت زیاد میشود» (همان منبع).
این همه در حالی است که آب از آب تکان نخورده و نظام آخوندی وارد چالش نمایش انتخابات نشده باشد.
آنچه گشایش و پیروزی نامیده میشود و وزیر خارجهی آخوندها و تبلیغات حکومتی سعی دارد آن را خروج از بنبست و حرکت به جلوی قطار برجام وانمود کند، یک عقبنشینی جدید و ذلیلانه است. روزنامهی اعتماد ۱۴فروردین ۱۴۰۰ بهنقل از خبرگزاری ژاپنی کیودو به آن اعتراف کرده است:
«ایران ایدههای جدید سازندهیی در نشست فرانکفورت با امید نجات فوری توافق هستهیی پیش از بسته شدن پنجره کوچک فرصت پیشنهاد داده است».
«پنجرهی کوچک فرصت» اشاره به همان «عجله» ای است که خامنهای در اوج عوامفریبی گفت آن را ندارد ولی معلوم میشود در موضوع رفع تحریمها و بنبست برجام حتی دقیقهها و ساعتها نیز برایش تعیینکننده هستند. در یککلام زمان به زیان خامنهای است. او هر لحظه به ناگزیر در حال انتخاب بین بد و بدتر است. این همان بنبستی است که رژیم در آن گرفتار است.
0 نظرات