روزي در اين
سرزمين،
ديوارها به سخن درخواهند آمد
روزي ديوارها،
فريادهاي مدفون
را،
در هيأت دهانهاي فرو ريخته بر خاك،
باز پس خواهند داد.
روزي زخم‌ها خواهند گفت،
از حكايتي كه بين آنها و
گلوله گذشت.
روزي سپيده‌هاي مقتول،
خواهند گفت:
چرا هميشه ترجمان شقایق و شنگرف‌اند؟
روزي آسمان، رؤياهاي نانبشت شهيدان را،
در باراني از ستاره و شبنم،
بر یادها و یادمان‌ها
خواهد باريد.
روزي، دشنه‌ها
ـ به شرم ـ
در برابر زيبايي قلب انسان،
زانو خواهند زد.
روزي سرزمين ما
براي هميشه با شرشر زنجیر وداع خواهد كرد
آه! ... از
وقتي ديوارها سخن بگويند ....
ع. طارق
0 نظرات