وقتی سکوت، تنها صدا بود
وقتی فریادهای سوراخ سوراخ
با پوکه‌های خالی
تفسیر می‌شدند؛
وقتی عنکبوت تن تیره‌ی نکبت
بر دریچه‌های عتیق
تار می‌تنید
و بر نطع سرد خیانت
عشق سر بریده می‌شد
ما بر قداست قیام، قامت افراشتیم
و گفتیم:
«نه!»
در ما بلوغ سبز ایستادن کاج؛
در سرخ وزیدن وحشی توفان،
در ما غیرت افراشته قامت ماندن بود؛
گفتیم نه و ایستادیم
گفتیم نه و ایستادیم
تا بشکفد سپیده‌ی حتم آید خلق
از پیاپی گرته‌های آبی باروت
ع. طارق
0 نظرات