مرا به اول برگردان!
به کودکانه‌های ترد زمین
هر روز دست‌کم یک شعر
هر ماه دست‌کم یک دیوان
هر سال دست‌کم یک تجدید نظر در نگاه به اصل جهان
هر روز
یک بار جرعه‌دادن فکر
با تکرار سبز نسیم
هر صبح
یک بار واگشت به آغاز حیات؛
به نخستین
روز
هبوط؛
هبوط انسان بر خاک
نخستین تجربه‌ی نگاه به قرص درشت ماه
بر پلک سرخ افق
نخستین دست سودن
بر شرم گونه‌ی سیب
نخستین لمس طراوت آب
با اشتیاق خشک گلو
نخستین راه رفتن بر رطوبت فرورفته‌ی شن
اولین تجربه‌ی لمس هیبت دریا
در شد آمد کف بر لب موج
نخستین تنهایی
در آغوش تیره‌ی شب
نخستین نگاه
بر دیوار گیج برکشیده‌ی شب
و انحنای سرگیجه‌آور سوزن سوزن نقره و نور
نخستین احساس تنهایی
در هق‌هق درک بی‌مادر بودن
نخستین ریزش باران
بر پشت پلک‌های بسته‌ی شوق
مرا به اول برگردان!
به آنجا که ماه را دوباره بو بکشم
حوله‌ی باد را آزمندانه چنگ زنم
آفتاب را
با نیاز شیفته‌ی جانم نماز برم
در ریزش آهسته‌ی ماه
نگاه مرا از نو بتراش
آینه‌تراش پرهای چکاوک!
مرا به اول برگردان!
به کودکانه‌های ترد زمین
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
از کتاب «روزی در کنار جاودانگی»
0 نظرات