در
اینجا می‌خواهیم شما را با دفتر دیگری از سروده های سال ۱۳۷۳ و چند شعر از سال ۱۳۶۶
از علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق) آشنا کنیم. عنوان این مجموعه «آبی ترین و سفر» می‌باشد.
این دفتر را بگشاییم و با شعر «سفر» به «آبی‌ترین و سفر»، سفر کنیم
«آبی‌ترین
و سفر»، دفتری از شعرهای آبی است؛ از آن جنس سروده‌هایی که افق‌های غمین، ساکت و
تکراری را نمی‌پسندند و دل در سودای دیدن طرح پرواز سپید پوپکان بر طراز دامن
مهتاب دارند.
شعری
برای آنانی است که در پی زین کردن باره‌ها و برگرفتن چراغ برای سفر به آسمان عریان
در حال بارش بر روی شبدرزار هستند. آنانی که حاکمیت رواق‌ها و نرده‌های حائل را
برنمی‌تابند. چراغ و تفنگ برمی‌گیرند و به جستجوی راه برمی‌آیند.
اگر
چه تنگه‌ها با تنگنای سنگی خود وجود راه را کتمان می‌کنند اما «آبی‌ترین و سفر» می‌خواهد
بگوید که راه هست و باید آن را کشف کرد یا ساخت.
تن
به برکه و ماندن و پوسیدن و هست و هنوز ندادن، حرکت کردن، همپای رود و جاری شدن با
شوق رسیدن به دریا، دیوانه‌وار امید داشتن، سفر و سفر و سفر و نبرد و نبرد و نبرد
برای ساختن آینده‌های تابناک.
اگر
«آبی‌ترین و سفر» تنها این پیام را منتقل کرده باشد، در رسالت خود موفق بوده است.
دسترسی
به کتاب در تلگرام »مکث در پرانتز آبی»:
دانلود
با لینک مستقیم
0 نظرات