ابر، عبورک رؤیایی از خلوت خیس
آسمان، بهانه‌یی برای لمس آبی در خط نگاه
خاک، معنای بلند فروتنی،
در پیاپی شکستن تاج مکلل غرور
خورشید،
نارنج پیشانی نور؛ هنگام شکفتن لبخند
نسیم، انگشت بلند نوازش
با پیام سبز محبت
...
جهانی این‌چنین آرزو می‌کندم
دلی که در معبد عشق
هرگز به خواب نمی‌رود.
علیرضا خالوکاکایی
از کتاب آواز ماهیان
0 نظرات