سکوت، تحقیر زندگی‌ست
تحقیر زنده بودن
تحقیر انتخاب انسان در کشاکش جبر
تحقیر توانستن در هجوم القای ناتوانی‌ها
تحقیر رنگ مقدس خشم
در نگاهی شوریده بر مهابت زنجیر
سکوت، تحقیر زندگی‌ست
تحقیر انسان است
تحقیر کرامت انسان
در تمکین به نهیب اونیفورم‌های هراس
و برق کاسکت‌های خونین
آنها از سکوت ما پروار می‌شوند
از ترس ما جرأت می‌گیرند
قدرت از آن ما خواهد بود
اگر بر سکوی کرامت انسان
در هم ضرب شویم
اگر انگشت خود را شاخه‌‌های جنگلی بپنداریم
رویان بر فلاتی به وسعت میهن رنج
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
0 نظرات