سکانس سرخ جنایت
تکرار می‌شود
شهر به شهر
کوچه به کوچه
گلوله به گلوله
قلب به قلب
چشمان مات‌برده‌ی دوربین‌ها
در قابی ثابت گریان است:
دخترکی ضجه‌زنان
بر شانه‌های بی‌کسی
و نخستین تجربه‌های بی‌پدر خفتن
بر بالین مکرر اشک
قاب‌ها یکی است
شانه‌ها یکی
دست یکی
پرنده‌یی سربریده در سرخی نگاه، یکی
این زنجیره‌ی زجرآور تکرار خواهد شد؟!
اگر دستان ما
صلابت یال تفنگ را
در مشت نگیرد
همین امشب؛ همین الآن
علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)
۲۸ آبان ۱۴۰۱
0 نظرات