در زمانه‌یی که قصابان در گذرگاهند...

  

در زمانه‌يي كه «قصابان بر گذرگاه‌اند با كنده و ساطور»‌، شايسته است كه كلمات ممنوع را با انگشتان بريده‌ی خويش بنويسيم و بر دارِ قلم برآييم تا لعنت تاريخ نشويم.

در جایی كه خدا به قلم سوگند ميخورد زنهار! زنهار! اگر قلم را در خدمت دشمنان قلم و انسان درآوريم، و به سوداي مرده ريگي حقير از زخارف دنياي‌دني‌، انسانيت خويش را به حراج گذاريم.

 نوشتن و سرودن از «انسان» در حاكميت قصابان‌، خود حماسه است و زيباتر از آن نيست كه خود نخستين شهيد قلم خويش باشيم.

ع. طارق