میهنی زیباتر از ایران كه دیده در جهان؟
مردمانش، زنده دل، خورشید سیما، مهربان
چشمه‌هایش پر ستاره، خاك پاكش، گل ـ طلا
بر سر هر قله‌اش، آتشگهی آذرفشان
اشك‌هایش، سكه‌ی
باران ابر فرودین
خنده‌هایش، چشمه سار
نقره‌فام كهكشان
خفته در جغرافیایش، شرزه شیری پر غرور
بر نشانده روی كوپال آفتابی زرفشان
در نگاه كودكانش، مشتعل، فردای سبز
بر زبان مادرانش، قصه‌ی آرش روان
پرچم سرخ و سپیدش چون برقصد در صبا
آسمان گردد پر از فواره‌ی رنگین كمان
چون نسیم از چهره‌ی
گیلان براندازد نقاب،
عطر گل، مدهوش سازد، سهره‌ها را در جهان
گرچه در تاریخ، توفان‌ها وزید از خون و مرگ
جنگل سبز من ایران، خم نیامد از خزان
دوستت دارم خزر!
با سینه‌ات لبریز موج
بازی مهتاب را، با ماهیانت، شبگهان
از خراسان می‌شكوفد هر سحرگه، آفتاب
خانه‌ی نور است
ایران؛ قبله‌ی پاك جهان
خلوت شبهای راز آمیز كرمان دیدنی‌ست
ای خوشا! شیراز و شعر حافظ شیرین زبان
كاوه از سندان سخت صخرهایت زاده شد،
نعره‌ی بی باك
بابك در تو شد بر آسمان.
...
آری آری، گفته‌ام با افتخار: «ایرانی‌ام»
میهنی زیباتر از ایران كه دیده در جهان؟
0 نظرات