بنیاد سعدی یا بنیاد ولی فقیه در آلبانی؟

«شیادی گیسوان بافت یعنی علویست و با قافله حجاز به شهری در آمد که از حج همی‌آیم و قصیده‌ای پیش ملک برد که من گفته‌ام. نعمت بسیارش فرمود و اکرام کرد تا یکی از ندمای حضرت پادشاه که در آن سال از سفر دریا آمده بود گفت من او را عید اضحی در بصره دیدم. معلوم شد که حاجی نیست دیگری گفتا پدرش نصرانی بود در ملطیه پس او شریف چگونه صورت بندد و شعرش را به دیوان انوری دریافتند ملک فرمود تا بزنندش و نفی کنند تا چندین دروغ درهم چرا گفت»

گلستان سعدی ـ حکایت ۳۲

استفاده‌ی ابزاری از نام سعدی

وقتی در ترکیب عجیب و  غریب «بنیاد سعدی» نگاه می‌بندیم، غرابتی شگفت بین دو واژه‌ی «بنیاد» و «سعدی» به ذهنمان خطور می‌کند. اگر منظور  از این کلمه‌ی چسبیده به بنیاد، «سعدی»،‌ استاد شیرین سخن و نادره در خوشاب زبان فارسی، سعدی شیرازی است، این شخصیت فرا ایرانی و شهیر که زبان فارسی فصاحت و زیبایی خود را مدیون اوست، هیچ‌گاه با یک من سریشم هم به ریش آخوندهای حاکم بر ایران قابل چسباندن نیست؛ تا چه رسد به اینکه صیت و شهره‌ی عالمگیر او به ابزاری برای گسترش ایدئولوژی ولایت فقیه در  اقمار و کشورهای دیگر تبدیل شود. تا همین‌جا آخوندها یک فقره سوء استفاده‌ی ابزاری از سعدی و فرهنگ ایران به عمل آورده و نسبت به شخص سعدی نیز وهنی بزرگ را مرتکب شده‌اند. اگر مرحوم سعدی الآن در قید حیات بود، بی‌گمان از غایت گزیدگی و دلگیری سر به بیابان می‌گذاشت و حاضر بود دوباره به دست فرنگیان اسیر آید، یا در طرابلس به کار گل گمارده شود اما ملعبه‌ی دست عوامل حکومتی قرار نگیرد.  

رایزنی فرهنگی یا ایجاد جای پا؟

آنچه آخوندها با عناوین مشعشع و فریبنده‌ی «رایزنی فرهنگی!»، «همایش ایران شناسی!»، «معرفی اسلام، شیعه و ایران!»  در صدد ترویج آن در دیگر کشورها هستند،‌ چیزی جز ایجاد جای پا برای ایدئولوژی ولایت فقیه و سپس سربازگیری برای اعمال تروریستی نیست. بهانه‌ی ایجاد جای پا ابتدا تبلیغ آموزش زبان فارسی با نام خوش‌شهرت سعدی است.

در این زمینه یکی از آخوندهای دست‌اندرکار این اقدام به نام «سعید رضا عاملی»، دبیر دبیرخانه‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی ارتجاع، در دیداری با رایزنان فرهنگی می‌گوید:

آمار نشان می‌دهد که حدود ۱۶ میلیون نفر در جهان متقاضی آموختن زبان فارسی هستند که برای استفاده از این فرصت۱۰۰ هزار مدرس زبان فارسی نیاز داریم که برای مدیریت و آموزش این جمعیت مهم علاقمند به زبان فارسی برآورد شده است که ۲ میلیون یورو نیاز داریم.
او منظور خود را از آموزش زبان فارسی پنهان نمی‌کند و می‌گوید:  «اگر زبان و ادبیات فارسی به درستی ترویج شود، مفاخر علمی و فرهنگی کشورمان بهتر و بیشتر به جهانیان شناسانده خواهند شد و پیوند فرهنگی گسترده تری بین جمهوری اسلامی ایران و سایر ملت‌ها شکل می گیرد ... نگاه کلیشه‌ای و قالبی به فعالیت رایزنان فرهنگی مضر است و باید انعطاف در این زمینه داشته باشیم.» (سایت شورای عالی انقلاب فرهنگی ۱۳مرداد ۹۸)

وزارت اطلاعات و پوش‌های مورد نیاز

دستاویز اولیه همان‌طور که گفته شد،‌ آموزش زبان است، بعد تطمیع و شکار نفرات مستعد و دعوت آنها به ایران و بردن به وزارت اطلاعات و ساختن مزدور و جاسوس از آنها و در ادامه ایجاد هسته‌های ترور و ... باقی ماجرا را همه می‌دانند. برای رسیدن به نتیجه نباید عجله کرد. به قول آخوند عاملی باید «انعطاف» به خرج داد.

علی فلاحیان در برنامه‌ی «خشت خام تلویزیون» حکومتی در تیر۹۶ گفت:

«وزارت اطلاعات در همه جای دنیا همین است، البته الان هم شاید کمرنگ‌تر شده باشد. وزارت اطلاعات برای جمع‌آوری اطلاعات چه در داخل و چه در خارج به پوشش نیاز دارد مثلا ما که یک مامور اطلاعاتی نمی‌فرستیم برود آلمان، روسیه یا آمریکا و بگوید من از وزارت اطلاعات هستم. اطلاعات‌تان را به بنده بدهید! در پوشش کار بازرگانی یا پوشش خبرنگاری، این کار را انجام می‌دهد. خبرنگار‌ها خیلی‌هایشان عوامل اطلاعات هستند، خبرنگاری که درآمدی ندارد، (خنده) شوخی می‌کنم.»

از رایزنی فرهنگی تا بمب‌گذاری

نگاهی کلی به بمب‌گذاریهای خبر در عربستان،‌ آمیا در آرژانتین، توطئه‌ی ترور سفیر عربستان، بمب‌گذاری در بانکوک در سال ۲۰۱۲ و در همان سال در دهلی نو، اقدام تروریستی در بحرین در سال ۲۰۱۵، انتقال ۱۰۰ کیلوگرم مواد انفجاری به کنیا در سال ۲۰۱۲، ترور در رستوران میکونوس، ترور اعضا و وابستگان مقاومت ایران در کشورهای مختلف جهان، دخالت‌های تروریستی در عراق، سوریه، یمن و لبنان، همکاری با  القاعده، مزدور پروری در کشورهای عربی و... تنها بخش بارز و لو رفته‌ی نیروی قدس هستند. تمامی این اقدامات با پوش رایزنی فرهنگی آغاز شده‌اند و شروع کارشان با لبخند‌های ریاکارانه، پول پاشی و زبان‌بازی آخوندی و معرفی و تبلیغ جذابیت‌های شعر و زبان فارسی و شناساندن سعدی و فرهنگ ایران به دیگر ملت‌ها بوده است!

اشتهای سیری ناپذیر اژدهای عمامه‌دار به اسلام و شیعه و حضرت زینب و امام حسین بسنده نکرده و حتی از سعدی و فردوسی و خیام نیز نمی‌گذرد.

تلاش برای ایجاد جای پا و بلعیدن آلبانی

در راستای «تعامل با جهان!» [بخوانید نفوذ در کشورها]، رژیم آخوندی برای آلبانی که یک کشور کوچک اروپایی با ۴میلیون جمعیت است، از همان ابتدا کیسه‌های گشاد دوخته و اقدام به ایجاد بنیادی به نام سعدی در آن کرده بود.

  در تاریخ ۸فروردین ۹۸ خبرنگار تسنیم با سید احمد حسینی الست رایزن فرهنگی نظام  در آلبانی گفتگویی انجام داده که قابل توجه است. او از حسینی سوال می‌کند:

چه ظرفیت‌ هایی از فرهنگ ایرانی می ‌تواند در آلبانی فعال شود؟

تقریباً ۹ ماهی است که با عنوان رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلبانی به این کشور سفر کرده‌‌ام. در آنجا اصل و اساس کار فعالیت ‌های فرهنگی و هنری است. چه در بعد آکادمیک و چه در بعد هنری اعم از سینما و فیلم و تئاتر و موسیقی و چه در بخش مردمی از بعد ارتباطی و سنت ‌ها و مراسم است.

بخشی از کار این است و البته پایه و اساس آن نیز هست. یک بخش دیگر از کار، همراهی با طریقت‌‌ها است. با رهبران طریقت‌‌ها ارتباط داریم.

در آلبانی قرارداد فرهنگی بین دو کشور نداریم. آلبانی در تهران سفارت ندارد لذا روابط یک‌ جانبه است. دو جانبه نیست. البته خیلی تلاش می‌‌کنیم در حوزه فرهنگ قرارداد فرهنگی امضا شود و بتوانیم حضور رسمی داشته باشیم چرا که الان در آنجا تحت عنوان بنیاد سعدی شیرازی فعالیت می ‌کنیم، منتهی هم مقامات می ‌دانند و هم رسماً اعلام می‌‌شود که کارمان رایزنی فرهنگی است. سال‌ ها این بنیاد سعدی شیرازی بوده است، جا افتاده و جایگاه خاصی در بین مردم آلبانی دارد؛ به همین خاطر آن قالب را هم حفظ کردیم.

البته کار اصلی سفارت و به تبع آن بنیاد موسوم به سعدی، پس از استقرار مجاهدین در آلبانی فرق کرد و از یک دخالت رایج تروریستی برای نفوذ و بلعیدن آلبانی، تبدیل به جذب و سازماندهی بریدگان از مبارزه‌ی انقلابی، جاسوسی برای کسب اطلاعات اپوزیسیون و طراحی عملیات خرابکارانه علیه آنان شد. این اولویت سفارت آخوندی در ‌آلبانی را به سطح یکی از سفارتخانه‌های مورد توجه ارتقا داد.

کور کردن جا پای آخوندها

حال پس از سالیان تق رایزنی فرهنگی آخوندها درآمد و معلوم شد که ایران شناسی و تب و قولنج زبان فارسی و دخیل بستن به سعدی شیراز فقط یک پوش برای نیروی تروریستی قدس و وزارت بدنام آخوندی است.

به قول سعدی شیراز در حکایت ۳۲ گلستان، باب سیرت پادشاهان،‌ شیاد گیسو بافته‌ای که تظاهر می‌کرد شیعه و علوی است، شعر را بهانه قرار داده و قصیده‌ای را به هم بسته بود تا ملک را بفریبد، معلوم شد که نه حاجی است،‌ نه شیعه و نه شاعر و آن قصیده را از دیوان انوری ربوده است. این بهترین حکایت حال نظام آخوندی و شاعرنمایان و متظاهران به دوستداری زبان فارسی برای مقاصد تروریستی است.

دولت آلبانی در ۱۵ژانویه ۲۰۲۰ با اخراج دو دیپلمات تروریست، اعلام کرد که آنها فعالیت‌های غیردیپلماتیکی انجام می‌دادند که مغایر با اصول کنوانسیون وین مربوط به روابط دپیلماتیک بود. به دنبال آن در ۲۳ژانویه وزارت آموزش و پرورش، ورزش و جوانان آلبانی،‌ بنیاد سعدی را نیز تعطیل کرد. این تصمیم که در ۱۸ژانویه گرفته شده بود، بی‌درنگ به اجرا گذاشته شد. 

این اقدام شجاعانه و تحسین‌برانگیز بی‌تردید توطئه‌های تروریستی را عقیم خواهد گذاشت و به الگویی برای دیگر کشورها در طرد و منزوی ساختن آن تبدیل خواهد گشت.