مادر! من هرگز نمی‌میرم

 

مادر!
در آخرین دیدار
بگذار
عشق، تنها عشق بنشیند بین گفت‌و‌گوی دو نگاه

دوستت دارم به زیبایی دوست داشتن

بی‌ من هرگز مگری

مادر!
بعد از من پسرانت را در کرانه‌ی دریایی خواهی یافت
خیس از حماسه‌ی و باروت
دخترانی گیسوان رویاهایت را خواهند بافت
زیباتر از شرقی‌ترین تبسم آفتاب

در مهربانی چشمانت
کودکان رنگین‌کمان
آشیانه خواهند ساخت

مادر!
برای بهاری عطر‌آگین
در لبخند بهشتی‌ات
شمشیرزاران را سزد اگر برهنه‌پای بپیمایم

محبوب بی‌بدیل!
مرا نگاه کن!
در آینه‌یی هم‌قامت با ارتفاع ابدیت

من هرگز نمی‌میرم
مرگ سزای داربافان باد!

...
آه! مادر!
در آخرین دیدار
بگذار!
عشق، تنها عشق بنشیند بین گفت‌و‌گوی دو نگاه

علیرضا خالوکاکایی (ع. طارق)‌

۲۱ آذر ۱۴۰۱